၁၀ ၊ ၃ ၊ ၂၀၁၃ တနဂၤေႏြေန႔
မနက္၁၀နာရီခြဲ ရန္ကုန္သြားဖို႔ ကားလက္မွတ္ကို ညကတည္းကဖုန္းျဖင္႔လွမ္းမွာတယ္။ ရန္ကုန္ကိုက အလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားရမွာပါ။ ညကရြာလူႀကီးေထာက္ခံစာကိုယူၿပီး ၿမိဳ႕မွာရဲစခန္းေထာက္ခံစာ လုပ္ရဦးမွာမို႔ပါပဲ။ ရြာနဲ႔ ၿမိဳ႕နဲ႔က ထင္သေလာက္ႀကီး မေဝးဘူး။ လမ္းေတြကၾကမ္းေတာ႔ အေစာႀကီးသြားရတယ္ဗ်။ အဲဒါမွ အခ်ိန္ကိုက္ေလာက္ပဲ။ ဒါေတာင္ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီငွားၿပီးေျပးရတာ။ ဆိုေတာ႔ ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ၿပီဆိုရင္ပဲ ရဲစခန္းကိုေျပးရပါတယ္။ ၈ခြဲသာသာေလာက္မွာ ရဲစခန္းကို ေရာက္ပါတယ္။ ရဲစခန္းကို ရန္ကုန္မႏၱေလးလမ္းမႀကီးဘက္ကေန ဝင္ပါတယ္။ ရဲစခန္းထဲမွာ “အလိုေတာ္ျပည့္ ဓမၼာရုံ”ဆိုတာေလးကိုပါ တအံ႔တၾသေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒါေလးကိုေက်ာ္လြန္ၿပီးဝင္သြားရင္ အလယ္ေလာက္မွာ ကုကၠိဳပင္ေတြရွိပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးလဲ ရပ္ထားတာေတြ႕လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကယ္ရီသမားကိုလဲ အဲဒီေဘးမွာပဲ ရပ္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္ဘက္ေဘးမွာ ရဲစခန္းအေပါက္ဝတစ္ခုကိုေတြ႕လို႔ ဝင္သြားတာပါ။ အေပါက္ေဘးက အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြခ်ည္း ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္ဗ်။ အျပင္ဘက္ေဘးမွာ အရပ္ဝတ္ရဲတစ္ေယာက္က ေစာေစာစီးစီး ေထာင္တန္ရြက္ေတြကို လက္နဲ႔တစ္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေရတြက္ေနတာကိုလဲ ေတြ႕တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္က “အစ္ကို ရဲစခန္းေထာက္ခံစာကို ဘယ္မွာေရးလို႔ရသလဲ” ေမးမိပါတယ္။ ရဲကဘာျပန္ေျပာသလဲဆိုေတာ႔ “ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ ဘာအတြက္လဲ”ျပန္ေမးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ “ဟုတ္ကဲ႔၊ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ကိစၥေၾကာင္႔ပါ” လို႔ျပန္ေျဖတယ္။ အဲဒီမွာပဲ သူက “အင္းေလ၊ အလုပ္က ဘာလဲ။ ပလပ္စတစ္ေကာက္ဖို႔လား၊ ေတာင္းစားဖို႔လား” ဆိုၿပီးေမးျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္မိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ “မဟုတ္ပါဘူး၊ စက္ရုံမွာလုပ္ဖို႔ပါ” လို႔ေျပာေတာ႔ ပုံစံ ၆၆ နဲ႔ မွတ္ပုံတင္ကို ေတာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ခခယယ ေျပာရတာေပါ႔။ ကိုယ္က လိုခ်င္တာကိုး။ “အစ္ကို၊ ပုံစံ၆၆ ကေတာ႔ပါမလာဘူး။ မွတ္ပုံတင္ပဲ ပါတယ္။ လုပ္ေပးလို႔ မရဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္က နယ္ကလဲ နယ္ကမို႔ပါလို႔” ညင္ညင္သာသာေျပာတာပါ။ ရဲက “မရဘူး၊ သြားျပန္ယူေခ်” တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္က “မွတ္ပုံတင္ပဲ ပါေနၿပီ။ မွတ္ပုံတင္ဆိုတာ ပုံစံ ၆၆ ရွိမွလုပ္လို႔ရတာ။ ကူညီပါဗ်ာ” လို႔ဆက္ေျပာမိတယ္။ ဘာျပန္ေျပာတယ္မွတ္လဲ “ေဟ႔ေကာင္ မရဘူးဆို မရဘူး။ ဗမာလိုေျပာေနတာ နားမလည္ဘူးလား..တဲ႔။ ခက္ေရာေပါ႔။ လာရတာက အေဝးႀကီး။ ေနကြာ…။ မလုပ္ေတာ႔ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ျပန္လွည့္လာတယ္။ တစ္ခ်က္တည္းေတြးမိတာက “ေၾသာ္… ငါ ႏိုင္ငံျခားမွာ ဘီအမ္ (ဘရန္႔ရွ္ မန္ေနဂ်ာ) ေလွ်ာက္ၿပီး လုပ္လာတာ ဘာေထာက္ခံစာမွ မေပးရဘူး။ တကယ္လို႔မ်ား တို႔ဗမာျပည္လိုသာ ေတာင္းရင္ေတာ႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုးနဲ႔ ဗမာျပည္ကာစတန္ဂိတ္ဖိုးေပါင္းလိုက္ရင္ အသက္ရွင္ဖို႔ေတာင္ ရမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးမိတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ အဲဒီရဲေျပာပုံအရဆိုရင္ ပလပ္စတစ္ေကာက္လဲ ေထာက္ခံစာပါမွ။ သူေတာင္းစားလုပ္လဲ ေထာက္ခံစာပါမွ ဆိုတဲ႔ပုံစံမ်ိဳးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္လဲ တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတဲ႔ရဲစခန္း ေရာက္သခိုက္ေလး ၾကည့္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္မိတာေပါ႔။ အဲမွာ ရဲစခန္းရဲ႕ အေဆာင္ေလးတစ္ေနရာရဲ႕ ေရွ႕မွာ (သစၥာ ၊ သမာဓိ ၊ သတၱိ) ဆိုၿပီး ေရးထားတာကို သြားေတြ႕တယ္။ ေဒါသထြက္ေနတဲ႔ၾကားကပဲ ႏွာေခါင္းပါ ရွဳံ႕မိပါေသးတယ္။ သစၥာကဘာလဲ သမာဓိကဘာလဲ သတၱိကဘာလဲ။ ေနာက္ရွိပါေသးတယ္ (ကူညီပါေရေစ)ဆိုတာ။ သြားစမ္းပါ။ ဘာတစ္ခုမွ အသုံးမဝင္တာေတြ။ အဲဒါ ဘယ္ရဲစခန္းလဲဆိုရင္ ေနျပည္ေတာ္၊ တပ္ကုန္းၿမိဳ႕က ရဲစခန္းပါ။ စခန္းမွဴးနာမည္ေလးပါ စုံစမ္းမိေသး။ စခန္းမွဴးနာမည္က ဦးလွမိုး…တဲ႔။ ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ ထဲထည့္ထားရမလိုပါပဲ။ အဟက္။
ေနျပည္ေတာ္က သမၼတႀကီးကေတာ႔ ေအာ္ရွာပါတယ္။ အက်င္႔ပ်က္ဝန္ထမ္း ျခစားဝန္ထမ္း ဘာဝန္ထမ္း ညာဝန္ထမ္းနဲ႔။ သူ႔အရိပ္ေအာက္ကျဖစ္တဲ႔ တပ္ကုန္းလိုၿမိဳ႕မွာ ျဖစ္ေနတာေတြက စိတ္ပ်က္စရာ။ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး႒ာနကေရာ ဒါေတြကို ဘယ္လိုၾကပ္မတ္မလဲ။ ေတြးစရာေတြ လုပ္စရာေတြ ေျပာပါတယ္။ ရဲဝန္ထမ္းေတြက အဂတိလိုက္စားရုံတင္မကဘူး၊ ကိုယ္အမူရာ ႏႈတ္အမူရာေတြပါ ၾကမ္းတမ္းလြန္းေနတာကေတာ႔ လြန္လြန္းတာေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆီက ကုမၸဏီေတြ အလုပ္ရုံေတြကေရာ တန္ဖိုးနည္းလစာေလး ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာရရင္ မျဖစ္စေလာက္လစာေလးနဲ႔ ဘြဲ႕ရၿပီးမွ၊ ဘာဆာတီဖီကိတ္ရွိမွ၊ အေတြ႕အႀကဳံ ဘယ္ေလာက္ရွိမွ ဆိုတာေတြဟာ မလုပ္သင္႔တဲ႔ အရာေတြလို႔ပဲျမင္ပါတယ္။ ဒီအခက္အခဲေတြဟာ အလုပ္လက္မဲ႔မႈေတြ မ်ားျပားေစအာင္ လုပ္တဲ႔နည္းလို႔လဲ ျမင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္ေျပာပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ္႔ဆီမွာ လာအလုပ္ေလွ်ာက္တဲ႔သူေတြ ဘာေတြကို အထူးသျဖင္႔ အဓိကထား ေဖာင္ျဖည့္ခိုင္းသလဲဆိုရင္ အမည္၊ အသက္၊ လုပ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔အလုပ္၊ ေက်ာင္း ဘယ္ႏွစ္တန္း၊ ေနရပ္လိပ္စာ၊ မွတ္ပုံတင္၊ တကယ္လို႔ အလုပ္မွာ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဆယ္သြယ္ဖို႔ မိဘ သို႔မဟုတ္ ေဆြမ်ိဳးထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ လိပ္စာနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ ဒါေတြျဖည့္ေပးလိုက္ရုံပါပဲ။ ဘာေထာက္ခံစာမွ မလိုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္က ပိုကိုပိုပါတယ္။ သူမ်ားထက္ထူး နဖူးအဝွာေပါက္သလိုပါပဲ။ ေျပာရရင္လဲ ေျပာမဆုံးေပါင္ ေတာသုံးေတာင္ပါ။ ေလာ္စပီကာႀကီး မိုးေပၚေထာင္ၿပီး အဂတိကင္းရမယ္။ ျခစားတာမရွိေစရဘူးနဲ႔။ အဲဒီေလာ္စပီကာေထာင္တဲ႔တိုင္အရင္းမွာ ျခစားေနတာ ေအာ္တဲ႔သူမွ မျမင္ပဲကိုး…။ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ.. ဒါေတြေျပာရင္ ေဒါေတြပါေတာ႔မယ္။
မနက္၁၀နာရီခြဲ ရန္ကုန္သြားဖို႔ ကားလက္မွတ္ကို ညကတည္းကဖုန္းျဖင္႔လွမ္းမွာတယ္။ ရန္ကုန္ကိုက အလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားရမွာပါ။ ညကရြာလူႀကီးေထာက္ခံစာကိုယူၿပီး ၿမိဳ႕မွာရဲစခန္းေထာက္ခံစာ လုပ္ရဦးမွာမို႔ပါပဲ။ ရြာနဲ႔ ၿမိဳ႕နဲ႔က ထင္သေလာက္ႀကီး မေဝးဘူး။ လမ္းေတြကၾကမ္းေတာ႔ အေစာႀကီးသြားရတယ္ဗ်။ အဲဒါမွ အခ်ိန္ကိုက္ေလာက္ပဲ။ ဒါေတာင္ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီငွားၿပီးေျပးရတာ။ ဆိုေတာ႔ ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ၿပီဆိုရင္ပဲ ရဲစခန္းကိုေျပးရပါတယ္။ ၈ခြဲသာသာေလာက္မွာ ရဲစခန္းကို ေရာက္ပါတယ္။ ရဲစခန္းကို ရန္ကုန္မႏၱေလးလမ္းမႀကီးဘက္ကေန ဝင္ပါတယ္။ ရဲစခန္းထဲမွာ “အလိုေတာ္ျပည့္ ဓမၼာရုံ”ဆိုတာေလးကိုပါ တအံ႔တၾသေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒါေလးကိုေက်ာ္လြန္ၿပီးဝင္သြားရင္ အလယ္ေလာက္မွာ ကုကၠိဳပင္ေတြရွိပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးလဲ ရပ္ထားတာေတြ႕လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကယ္ရီသမားကိုလဲ အဲဒီေဘးမွာပဲ ရပ္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္ဘက္ေဘးမွာ ရဲစခန္းအေပါက္ဝတစ္ခုကိုေတြ႕လို႔ ဝင္သြားတာပါ။ အေပါက္ေဘးက အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြခ်ည္း ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္ဗ်။ အျပင္ဘက္ေဘးမွာ အရပ္ဝတ္ရဲတစ္ေယာက္က ေစာေစာစီးစီး ေထာင္တန္ရြက္ေတြကို လက္နဲ႔တစ္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေရတြက္ေနတာကိုလဲ ေတြ႕တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္က “အစ္ကို ရဲစခန္းေထာက္ခံစာကို ဘယ္မွာေရးလို႔ရသလဲ” ေမးမိပါတယ္။ ရဲကဘာျပန္ေျပာသလဲဆိုေတာ႔ “ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ ဘာအတြက္လဲ”ျပန္ေမးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ “ဟုတ္ကဲ႔၊ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ကိစၥေၾကာင္႔ပါ” လို႔ျပန္ေျဖတယ္။ အဲဒီမွာပဲ သူက “အင္းေလ၊ အလုပ္က ဘာလဲ။ ပလပ္စတစ္ေကာက္ဖို႔လား၊ ေတာင္းစားဖို႔လား” ဆိုၿပီးေမးျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္မိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ “မဟုတ္ပါဘူး၊ စက္ရုံမွာလုပ္ဖို႔ပါ” လို႔ေျပာေတာ႔ ပုံစံ ၆၆ နဲ႔ မွတ္ပုံတင္ကို ေတာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ခခယယ ေျပာရတာေပါ႔။ ကိုယ္က လိုခ်င္တာကိုး။ “အစ္ကို၊ ပုံစံ၆၆ ကေတာ႔ပါမလာဘူး။ မွတ္ပုံတင္ပဲ ပါတယ္။ လုပ္ေပးလို႔ မရဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္က နယ္ကလဲ နယ္ကမို႔ပါလို႔” ညင္ညင္သာသာေျပာတာပါ။ ရဲက “မရဘူး၊ သြားျပန္ယူေခ်” တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္က “မွတ္ပုံတင္ပဲ ပါေနၿပီ။ မွတ္ပုံတင္ဆိုတာ ပုံစံ ၆၆ ရွိမွလုပ္လို႔ရတာ။ ကူညီပါဗ်ာ” လို႔ဆက္ေျပာမိတယ္။ ဘာျပန္ေျပာတယ္မွတ္လဲ “ေဟ႔ေကာင္ မရဘူးဆို မရဘူး။ ဗမာလိုေျပာေနတာ နားမလည္ဘူးလား..တဲ႔။ ခက္ေရာေပါ႔။ လာရတာက အေဝးႀကီး။ ေနကြာ…။ မလုပ္ေတာ႔ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ျပန္လွည့္လာတယ္။ တစ္ခ်က္တည္းေတြးမိတာက “ေၾသာ္… ငါ ႏိုင္ငံျခားမွာ ဘီအမ္ (ဘရန္႔ရွ္ မန္ေနဂ်ာ) ေလွ်ာက္ၿပီး လုပ္လာတာ ဘာေထာက္ခံစာမွ မေပးရဘူး။ တကယ္လို႔မ်ား တို႔ဗမာျပည္လိုသာ ေတာင္းရင္ေတာ႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုးနဲ႔ ဗမာျပည္ကာစတန္ဂိတ္ဖိုးေပါင္းလိုက္ရင္ အသက္ရွင္ဖို႔ေတာင္ ရမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးမိတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ အဲဒီရဲေျပာပုံအရဆိုရင္ ပလပ္စတစ္ေကာက္လဲ ေထာက္ခံစာပါမွ။ သူေတာင္းစားလုပ္လဲ ေထာက္ခံစာပါမွ ဆိုတဲ႔ပုံစံမ်ိဳးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္လဲ တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတဲ႔ရဲစခန္း ေရာက္သခိုက္ေလး ၾကည့္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္မိတာေပါ႔။ အဲမွာ ရဲစခန္းရဲ႕ အေဆာင္ေလးတစ္ေနရာရဲ႕ ေရွ႕မွာ (သစၥာ ၊ သမာဓိ ၊ သတၱိ) ဆိုၿပီး ေရးထားတာကို သြားေတြ႕တယ္။ ေဒါသထြက္ေနတဲ႔ၾကားကပဲ ႏွာေခါင္းပါ ရွဳံ႕မိပါေသးတယ္။ သစၥာကဘာလဲ သမာဓိကဘာလဲ သတၱိကဘာလဲ။ ေနာက္ရွိပါေသးတယ္ (ကူညီပါေရေစ)ဆိုတာ။ သြားစမ္းပါ။ ဘာတစ္ခုမွ အသုံးမဝင္တာေတြ။ အဲဒါ ဘယ္ရဲစခန္းလဲဆိုရင္ ေနျပည္ေတာ္၊ တပ္ကုန္းၿမိဳ႕က ရဲစခန္းပါ။ စခန္းမွဴးနာမည္ေလးပါ စုံစမ္းမိေသး။ စခန္းမွဴးနာမည္က ဦးလွမိုး…တဲ႔။ ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ ထဲထည့္ထားရမလိုပါပဲ။ အဟက္။
ေနျပည္ေတာ္က သမၼတႀကီးကေတာ႔ ေအာ္ရွာပါတယ္။ အက်င္႔ပ်က္ဝန္ထမ္း ျခစားဝန္ထမ္း ဘာဝန္ထမ္း ညာဝန္ထမ္းနဲ႔။ သူ႔အရိပ္ေအာက္ကျဖစ္တဲ႔ တပ္ကုန္းလိုၿမိဳ႕မွာ ျဖစ္ေနတာေတြက စိတ္ပ်က္စရာ။ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး႒ာနကေရာ ဒါေတြကို ဘယ္လိုၾကပ္မတ္မလဲ။ ေတြးစရာေတြ လုပ္စရာေတြ ေျပာပါတယ္။ ရဲဝန္ထမ္းေတြက အဂတိလိုက္စားရုံတင္မကဘူး၊ ကိုယ္အမူရာ ႏႈတ္အမူရာေတြပါ ၾကမ္းတမ္းလြန္းေနတာကေတာ႔ လြန္လြန္းတာေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆီက ကုမၸဏီေတြ အလုပ္ရုံေတြကေရာ တန္ဖိုးနည္းလစာေလး ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာရရင္ မျဖစ္စေလာက္လစာေလးနဲ႔ ဘြဲ႕ရၿပီးမွ၊ ဘာဆာတီဖီကိတ္ရွိမွ၊ အေတြ႕အႀကဳံ ဘယ္ေလာက္ရွိမွ ဆိုတာေတြဟာ မလုပ္သင္႔တဲ႔ အရာေတြလို႔ပဲျမင္ပါတယ္။ ဒီအခက္အခဲေတြဟာ အလုပ္လက္မဲ႔မႈေတြ မ်ားျပားေစအာင္ လုပ္တဲ႔နည္းလို႔လဲ ျမင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္ေျပာပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ္႔ဆီမွာ လာအလုပ္ေလွ်ာက္တဲ႔သူေတြ ဘာေတြကို အထူးသျဖင္႔ အဓိကထား ေဖာင္ျဖည့္ခိုင္းသလဲဆိုရင္ အမည္၊ အသက္၊ လုပ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔အလုပ္၊ ေက်ာင္း ဘယ္ႏွစ္တန္း၊ ေနရပ္လိပ္စာ၊ မွတ္ပုံတင္၊ တကယ္လို႔ အလုပ္မွာ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဆယ္သြယ္ဖို႔ မိဘ သို႔မဟုတ္ ေဆြမ်ိဳးထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ လိပ္စာနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ ဒါေတြျဖည့္ေပးလိုက္ရုံပါပဲ။ ဘာေထာက္ခံစာမွ မလိုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္က ပိုကိုပိုပါတယ္။ သူမ်ားထက္ထူး နဖူးအဝွာေပါက္သလိုပါပဲ။ ေျပာရရင္လဲ ေျပာမဆုံးေပါင္ ေတာသုံးေတာင္ပါ။ ေလာ္စပီကာႀကီး မိုးေပၚေထာင္ၿပီး အဂတိကင္းရမယ္။ ျခစားတာမရွိေစရဘူးနဲ႔။ အဲဒီေလာ္စပီကာေထာင္တဲ႔တိုင္အရင္းမွာ ျခစားေနတာ ေအာ္တဲ႔သူမွ မျမင္ပဲကိုး…။ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ.. ဒါေတြေျပာရင္ ေဒါေတြပါေတာ႔မယ္။
0 comments:
Post a Comment