ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာႏွင္႔ ဝစီဒုစရိုက္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အေနျဖင္႔ ဖရုႆဝါစာဟူေသာ ပါဠိေဝါဟာရကိုၾကားဖူးၾကမည္ထင္
ပါသည္။  ဖရုႆ ၾကမ္းတမ္းေသာ ဝါစာ စကားဟုအဓိပၸါယ္ရ၏။ အကုသလဝိပါက ကံတစ္ပါးဟုလည္း မွတ္ယူရေပမည္။ သီလတရား၌လည္း ဖရုႆဝါစာ ေဝရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ဟုပါရွိပါ၏။ သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ႔ေသာ မၾကာေသးသည္႔ ကာလတစ္ခု၏ ေဖ႔စ္ဘြတ္ေပၚ၌ အႏွီဖရုႆဝါစာကို ထမင္းစားေရေသာက္ သုံးႏႈန္းေနၾကသည္ကို စိတ္မေကာင္းစြာ ေတြ႔ရွိေနရ၏။ စာေပနယ္သမား ဘာသာေရးသမား စသျဖင္႔ သမားေပါင္းအေထြေထြ အလႊာေပါင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ဆဲဆိုေနၾက၏။ ဗုဒၶ၏အဆုံးမ၌ ပယ္ကန္႔တားျမစ္ထားေသာ မေကာင္းေသာဖရုႆဝါစာကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ႀကီး က်ဴးလြန္ေနၾကသည္ကို ျမင္မိေတြ႕မိၾကမည္ထင္ပါသည္။ မေကာင္းေသာဝစီကံေပတည္း။
ထိုကံေၾကာင္႔ပင္ အပါယ္ငရဲသို႔ လားေရာက္ႏိုင္ၾကေပသည္။ အကယ္၍ အပရာပရိယကုသိုလ္ကံ တစ္ပါးပါးေၾကာင္႔ လူ႔ျပည္ျပန္လည္ရရွိေသာ္လည္း မတင္႔တယ္ မေလ်ာက္မပတ္ႏွင္႔ ေကာင္းက်ိဳးသုခ အလြန္နည္းရေပမည္။ ရုပ္အဆင္းမလွျခင္း၊ အာခံတြင္းတြင္ အနံ႔ဆိုးမ်ားထြက္ေနျခင္း စသည္႔အက်ိဳးေပးမ်ားရရွိမည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ သံသရာရွည္ေစတတ္ေသာ မုသာဝါဒ လိမ္လည္ျခင္း အစ ဖရုႆဝါစာ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းေသာစကား သမၹပၸလာပ သိမ္ဖ်င္းေသာစကား ပိသုဏဝါစာ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာလွည္႔ပတ္(အတင္းအဖ်င္း)ေျပာဆိုျခင္းအဆုံး အတတ္ႏိုင္ဆုံး သတိထားေရွာင္ၾကဥ္ သင္႔သည္ဟုဆိုရေပမည္။ သို႔ေသာ္စာေရးသူကား က်မ္းဂန္တတ္ စာေပအေက်ာ္အေမာ္ မဟုတ္ေလရကား မိမိတတ္သမွ် မွတ္မိသမွ် စာေပမ်ားကိုသာ အားထား၍ ေရးရျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း ရိုးရွင္းစြာဝန္ခံအပ္ပါ၏။ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဟူသည္ ကမၻာေပၚ၌ ျမင္႔ျမတ္တည္ၾကည္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈအား အစဥ္ေရွးရႈေသာ ဘာသာႀကီးျဖစ္သည္။  ထိုဘာသာဝင္တို႔ကပင္လွ်င္ ဘာသာတည္တံ႔ေရးအား ထိမ္းသိမ္းရမည္လည္းျဖစ္၏။ အျခားဘယ္ဘာသာကမွ တာဝန္ယူထိမ္းသိမ္းမည္မဟုတ္။ ဤသည္ကိုေကာင္းစြာနားလည္ရေပမည္။ ကမၻာအရပ္ရပ္ကလဲ စာေရးသူတို႔ ဗုဒၶဘာသာအား ယဥ္ေက်းမႈျဖင္႔ အစဥ္အလာေကာင္းေသာ ဘာသာအျဖစ္လက္ခံသတ္မွတ္ၾကပါသည္။ ဘာသာအေပၚတြင္ကားမဟုတ္၊ ဘာသာဝင္မ်ားအေပၚလည္း ထိုနည္းတူစြာပင္ထင္ျမင္ၾကေပရာ မိမိတို႔ဘာသာဝင္မ်ားအေနျဖင္႔ လြန္စြာဂရုစိုက္ ၾကရမည္ျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ သမီးေလးလိမၼာပါသည္ဟု ဆိုခါမွ ေယာက္မကိုျမင္းလုပ္စီးျပေနသလို ျဖစ္ေန၍မရ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကိုယ္႔ဘာသာသာသနာကို လူအမ်ားေလးစာသည္႔အားေလ်ာ္စြာ ဘာသာဝင္တို႔အေနျဖင္႔လဲ ဘာသာတရားကိုင္းရွဳိင္းစြာျဖင္႔ ယဥ္ေက်းလိမၼာရေပမည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ဘာသာဝင္ေၾကာင္႔ပင္လွ်င္ မိမိဘာသာသည္ အေရာင္ညွိဳးမွန္ ဂုဏ္ေရာင္သိမ္္သြားႏိုင္ပါသည္။  ဘာသာသာသနာအတြက္ႀကီးမားေသာ အႏၱရာယ္တစ္ခုျဖစ္ေလရကား မ်ားစြာစိုးရိမ္ရမိသည္။ ျမန္မာျပည္သား လူအမ်ားအေနျဖင္႔ ပညာတတ္လူရည္လူမြန္ကေလးမ်ားသာ အင္တာနက္အြန္လိုင္းသုံးၾကသည္ကို ျငင္းႏိုင္ဖြယ္ရာမရွိေတြ႔ရွိရေပမည္။ မိမိတို႔၏အဆင္႔အတန္းႏွင္႔ စိတ္ေနစိတ္ထား ဘဝတန္ဖိုးမ်ားကို ဤအြန္လိုင္းေပၚ၌ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ရန္ ၂၀ရာခိုင္းႏႈန္းမွ်ေလ႔လာႏိုင္သည္ကို သတိရွိရေပမည္။ ေတြ႔ျမင္ေနရတာမဟုတ္ဘူး။ ဆဲတယ္ကြာ ၾကမ္းတယ္ကြာ စသျဖင္႔ ရွိၾကသည္ကိုလဲ နက္သုံးသူတိုင္းေတြ႔ျမင္ေနၾကရသည္မွာ ရွက္ဖြယ္ရာပင္ျဖစ္၏။ မဆင္မျခင္ အလ်ဥ္စလို ထစ္ခနဲရွိဆဲဆိုေနၾကသည္မွာ ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္ဆိုသကဲ႔သို႔ရွိေခ်၏။ ကမၻာကိုရြာဟု တင္စားေခၚေဝါလာသည္ႏွင္႔အမွ် အြန္လိုင္းဟူသည္ ရြာကဲ႔သို႔မဟုတ္ေတာ႔ၿပီ။ ရြာတြင္ ဆဲဆို ရန္ျဖစ္သည္က ခုႏွစ္အိမ္ေက်ာ္ ရွစ္အိမ္ေက်ာ္မွ်ပင္သိၾကမည္။ အြန္လိုင္းက ထိုသို႔မဟုတ္သည္မွာ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ကပင္ သိၿပီးျဖစ္ပါလွ်က္ အဘယ္႔ေၾကာင္႔မဆင္ျခင္ၾကသနည္းမူကို စာေရးသူ ေတြး၍ပင္မရ။ ေယာက်္ားမိန္းမ ဣတၳိလိင္ ပုလႅိင္ ေရာေထြးလွ်က္ဆဲဆိုေနၾက၏။ ေကာင္းေသာသူတို႔အထဲတြင္မိမိပါရွိေနေစရန္ ႀကိဳးစားသင္႔လွေပသည္။ အသိမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ဆဲဆိုေနသည္ကို မိမိထံ massage ပို႔၍ေပးဖတ္ေသာေၾကာင္႔ စာတစ္ေစာင္သဖြယ္ ဖတ္ရဖူးသည္။ ဖရုႆဝါစာၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း စကားမ်ားကို မိန္းကေလးတန္မဲ႔ သုံးႏႈန္းဆဲဆိုေနသည္ကို ေတြ႔ရွိရပါ၏။ ထိုမိန္းကေလးသည္ ျမန္မာျပည္ဖြား ျဖစ္ေသာ္လည္း နိုင္ငံျခား၌ႀကီးပြားေနပုံလည္းရသည္။ သူ႔ကိုယ္သူလဲ ဘာသာသာသနာ မရွိဟု ခံယူထားေၾကာင္း ေျပာဆိုထားေလရာ မ်ားစြာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ၏။ လူဟူ၍ျဖစ္လာလွ်င္ ထိုလူသားသည္ တိရစာၦန္တို႔ထက္ သာလြန္ေသာ အသိဥာဏ္ အေတြးအေခၚ သာလြန္ေနသည္ကို အထင္းသားရႈျမင္တတ္ရေပမည္။ လူ႔ဘဝသည္ ရခဲလွေသာဘုံဘဝျဖစ္သည္။ လူျဖစ္ေသာကာလ၌ ဗုဒၶသာသနာႏွင္႔ႀကဳံေတြ႔ရန္မူ လြန္စြာ႔လြန္စြာ ခဲယဥ္းလွေပေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အသိဥာဏ္ရွိေသာလူသားျဖစ္ပါလွ်က္ႏွင္႔  အဘယ္႔ေၾကာင္႔ ဤကဲ႔သို႔ ခံယူက်င္႔သုံးေနသနည္းဟူမူ ထိုသူ၏ အတီတကမၼႏွင္႔သာ ဆိုင္လိမ္႔မည္ဟု ဆိုရေပမည္။ စာေရးသူအထက္မွာ ဆိုခဲ႔သလိုပင္ အတိတ္ဘဝက   ဗုဒၶသာသနာႏွင္႔ လြဲေစႏိုင္ေသာ အကုသိုလ္ကံမ်ား သူ႔အေပၚ၌ရွိေနေပလိမ္႔မည္။ အပရာပရိယ ကုသိုလ္ကံ ေထာက္မမႈေၾကာင္႔ လူ႔ဘုံ လူ႔ဘဝတြင္ လူလာျဖစ္ရေသာ္လည္း ဗုဒၶသာသနာႏွင္႔လြဲရသည္မွာ ႀကီးစြာေသာ အရႈံးႀကီးတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ဗုဒၶသာသနာဝင္ လူသားမ်ားအေနျဖင္႔ မည္မွ်ကံေကာင္းေလသနည္း။ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္တို႔ကို ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္စြမ္းေသာ အသိဥာဏ္တို႔ထပ္ဆင္႔ရရွိၾက၏။ ထားေတာ႔။ ဘာသာမဲ႔ ဘာသာျခားျဖစ္ေနျခင္းအေပၚ စာေရးသူအေနနဲ႔ အက်ယ္မဖြဲ႕လိုေတာ႔ၿပီ။
                          စာေရးသူအဆူခံရဖူးပုံအေၾကာင္းေလး ဆက္ဦးအံ႔။ စာေရးသူငယ္ငယ္က ေတာမွာႀကီး ျပင္းရသည္။ ရပ္ဓေလ႔ ရြာဓေလ႔မို႔ အရြယ္ေရာက္ေသာ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၌ ပညာသင္ ေလ႔လာဆည္းပူးခဲ႔ရေသးသည္။  ထိုစဥ္က ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္သည္ စာေပႏွင္႔ပတ္သက္လွ်င္ အပ်င္းထူသည္ကို မႀကိဳက္လွ။ လူငယ္သဘာဝ စာက်က္ပ်င္းမိေသာ အထဲတြင္ စာေရးသူက ထိပ္ဆုံးကပါပါ၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ စာျပန္ရမည္႔အခ်ိန္၌ ထစ္ထစ္ေငါ႔ေငါ႔ျဖစ္ေသာအခါ ဆရာေတာ္သည္ ေဒါသေမတၱာျဖင္႔ စာေရးသူအားႀကိမ္းေမာင္း၏။ မည္သို႔ႀကိမ္းေမာင္းသနည္းဟူမူ စာစပ္၍ပင္ ႀကိမ္းေမာင္းေတာ္မူ၏။ “ငပ်င္းညိဳ စာကိုမက်က္ ဘုန္းဘအို အေနခက္ ေဒါသမာန္ထြက္။” ဟု စာသင္ခန္းေက်ာက္သင္ပုန္း၌ ေရးခဲ႔ကာ “ႏြားမ်ားလိုပဲ ဒီငညိဳဟာ၊ ဟိုေလွ်ာက္သြား ဒီေလွ်ာက္သြားနဲ႔ စာမွမက်က္ပဲ”ဟုဆိုကာ စာသင္ခန္းမွထြက္ခြါေတာ္မူေလသည္။ စာေရးသူလည္းၿငိမ္ေနမိသည္။ အနားနားက သူငယ္ခ်င္းက စာေရးသူအား အနားနားကပ္ကာ ဆရာေတာ္က စိတ္ဆိုးေတာ္မူၿပီဟု သတိေပးရွာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ စာေရးသူ စာက်က္စာဖတ္မပ်င္းအားေတာ႔။ စာက်က္ပ်င္းမိေသာ မိမိအား ေနာက္ထပ္အႀကိမ္းေမာင္းမခံခ်င္ စိတ္သည္ႀကီးစိုးခဲ႔ေတာ႔၏။ ရွက္လဲရွက္ခဲ႔မိပါသည္။ မခံခ်င္စိတ္လဲ ျဖစ္မိပါသည္။ မိမိေၾကာင္႔လည္း သူတစ္ပါး စိတ္အေႏွာင္႔ယွက္မျဖစ္ေစလို ေဒါသမထြက္ေစလိုေတာ႔။ ဆရာေတာ္မွာ စာေရးသူအေပၚ လြန္စြာေက်းဇူးႀကီးသူျဖစ္၏။ ကရုဏာေဒါသေၾကာင္႔သာ တပည္႔ရင္းအား ႏြားႏွင္႔ႏႈိင္းရျခင္းျဖစ္သည္ဟု နားလည္ခံယူခဲ႔၏။
               ေဒါသအမ်က္ အထြက္ခံရေသာ အဆဲအဆိုခံရေသာသူ၌လည္း စိတ္ခံစားမႈသည္ ခ်မ္းသာရာမရွိ။ ထို႔ေၾကာင္႔ အကုသိုလ္စိတ္ေဒါသ အရင္းခံေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဆဲဆိုရိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္းမႈသည္ ဆုတ္ယုတ္ဖြယ္မွ်သာျဖစ္၏။ အက်ိဳးမရွိ ရွက္ဖြယ္အတိလည္း ျဖစ္ေလရကား မ်ားစြာေရွာင္ၾကဥ္သင္႔လွေပ၏။ မိမိႏႈတ္ၾကမ္း၍ မိမိသာအမည္ဆိုးရမည္မဟုတ္။ ႏႈတ္ၾကမ္းေသာသူမ်ားကို အမိယုတ္ကေမြးသည္ဟု ျမန္မာတို႔ မွတ္ယူလက္ခံၾကေလေသာေၾကာင္႔ မိမိတင္မဟုတ္ပါပဲ မိမိအား ေမြးဖြားေပးလိုက္ေသာ မိခင္ပါနာမည္ဆိုးရေလသည္။ မည္မွ်ဆိုးလိုက္ပါသနည္း။
                  ဤကဲ႔သို႔ဆိုးရြားေသာ ဖရုႆဝါစာ(ဝါ)ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားသည္ အေျပာလြယ္သေလာက္ အျပစ္ရသည္လည္း လြန္စြာလြယ္ကူေသာေၾကာင္႔ မေျပာဆိုမိေစရန္ ေစာင္႔စည္းရမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶသာသနာႏြယ္ဝင္တို႔အဖို႔မူ ေယာက်္ား မိန္းမ မည္သည္႔လိင္မဆို ပို၍ပင္ေစာင္႔ထိမ္းသင္႔သည္။ ဗုဒၶရႈံ႕ခ်ေသာ အျပစ္။ ထိုအျပစ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ၾကဴးလြန္ေနၾကေသာ သူတို႔အဖို႔ မည္မွ်ရင္ေလးစရာေကာင္းပါသနည္း။ သံသရာခရီးအတြက္ ခလုပ္ကန္သင္းပါေပ။ မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာဟူေသာ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ႀကီးက ယခုေခာတ္ လူငယ္တို႔အဖို႔ အႏွီေသာအရာတို႔အတြက္ အဆင္ေျပေနၾကသည္။ အဆိုးႀကီးတစ္ရပ္ဟု ထင္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ပင္လွ်င္ အမွားၾကာေသာ္ အမွန္ဟု လူအမ်ားလက္ခံေနၾကေတာ႔သည္။ အမွန္တရားသည္ မည္မွ်ပင္ၾကာေစကာမူ အမွားမျဖစ္ႏိုင္သကဲ႔သို႔ အမွားဟူသည္လည္း မည္မွ်ပင္ၾကာေစကာမူ အမွန္မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ မုသားမပါလကၤာမေခ်ာ ဟူေသာအရာသည္ မ်ားစြာေသာလူတို႔လက္ခံက်င္႔သုံးေနေသာ္လည္း ေရမ်ား၍မီးကို ႏိုင္ခ်င္ႏိုင္လိမ္႔မည္။ အမွားမ်ား၍ အမွန္ကိုေတာ႔ မႏိုင္တန္ရာ။ အမွန္တရားက မွန္ၿမဲမွန္ေနမည္သာျဖစ္ေပသည္။ စကားအရာ၌ မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖင္႔  ပီယဝါစာ ခ်စ္ဖြယ္ေသာစကားကို ဆိုတတ္ေျပာတတ္ရန္သာျပဳမူရေပမည္။ မည္သို႔ခ်ိဳသာေျပာဆိုရမည္ကိုကား မိမိဘာသာေလ႔လာ နာယူက်င္႔သုံးမွသာလွ်င္ သိရွိမည္။ လြယ္ကူေသာ အျပဳအမူလည္းျဖစ္သည္။ သူကသင္ေပးမွ ကိုယ္ကသင္ေပးမွဟူ၍ မရွိ။ ကိုယ္လုပ္မွကိုယ္ရမည္႔အရာ ျဖစ္ေပသည္။ မလုပ္ႏိုင္ရန္လည္း အေၾကာင္းမရွိဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ဗုဒၶြနာသာသနာဝင္ လူမ်ိဳးမ်ားအေနျဖင္႔ လြန္စြာလြယ္ကူ၍ အက်ိဳးမ်ားေသာ ပီယဝါစာသည္ သာသနာဝင္တိုင္းေစာင္႔ေရွာက္အပ္ေသာ အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္႔အားေလ်ာ္စြာ မိမိေၾကာင္႔ မိမိဘာသာသာသနာ သိကၡာက်ဆင္းမႈမ်ား ထိမ္းသိမ္းႏိုင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵျပဳရင္း…။  ။
                                                                             စကားအလကၤာခ်ိဳသာစြာေျပာတတ္ၾကပါေစ။   ။

                                      မင္းၾကည္ညိဳ


ဓါတ္ပုံကို Buddhism (ဘုရားပုံေတာ္မ်ား)မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။