ညီမေလး..သုိ႕ (၂ )

ဒီမယ္ညီမေလးေရ႕....
ဘဝထဲမွာေလ
မနာလိုတာေတြ ရွိမယ္
အသာခိုတာေတြရွိမယ္
ဒါေတြကို သိလာမွ
ေလာကႀကီးမွာ အထာက်မယ္ ညီမရဲ႕
ေျပာစရာရွိတာ ေျပာလိုက္ပါ
ေဟာစရာရွိတာ ေဟာလိုက္ပါ
အားနာစရာမလိုဘူးကြဲ႕။

ဒီမယ္ညီမေလးေရ႕...
ကိုယ္ကက်ေတာ႔အားေတြနာ
သူတို႔က်ေတာ႔ မစားသာေအာင္ေစာင္းရြဲ႕
မဲ႔တဲ႔တဲ႔နဲ႔ ဖဲ႔မဟဲ႔စိတ္မ်ိဳး
အို႕...ႏိုး..ႏိုး..ႏိုး
ဒီအခ်ိဳး မခ်ိဳးေစနဲ႔
က်ိဳးမလာတဲ႔ နင္တို႔ရဲ႕သေဘာ
တို႔ကေတာ႔ ေနာေက်
ေျပာေနတဲ႔ အေျပာေတြအစား
အလုပ္ေတြကို သက္ေသထားၿပီး
ငါ႔ထက္ခရီးေရာက္ေအာင္ ေျပးေပါ႔လို႔
ခပ္ေက်ာ႔ေက်ာ႔ ခပ္ေမာ႔ခပ္ေမာ႔
ရင္ေလးေကာ႔ၿပီး ေျပာလိုက္ကြဲ႕။

ဒီမယ္ညီမေလးေရ႕...
လူဆိုတာလူပါပဲ
မတူတာ အျမင္ေတြပဲကြ
တစ္ခ်ိဳ႕ကအျဖဴဆို
တစ္ခ်ိဳ႕ကေဖြးသတဲ႔
ကပ္ဖဲ႔တဲ႔စကား
သူတို႔မွပဲ ေျပာတတ္သလား
အမည္းကအနက္
ငါလဲဒက္ခနဲေျပာတတ္တာပဲ
သူတို႔မသိတာမွတ္လို႔
တတ္အပ္ဆိုၿပီးေတာင္ ေျပာလို႔ရတယ္
ဒါေပမယ္႔လဲ ညီမေရ...
ျဖဴေစကြယ္႔စိတ္ထား
ေမတၱာေလးေတြပြားၿပီး
အမွားေလးေတြနည္းေအာင္
ကိုယ္႔အသိဥာဏ္ေလး သတိေဆာင္ၿပီး
မာနမေထာင္မိေစနဲ႔
မာနေထာင္ၿပီး ေအာက္ေျခလြတ္
ဇြတ္တရြတ္ ေမ်ာပါ
ဘဝနာကုန္ၾကတဲ႔သူေတြ
ေလာကႀကီးမွာ အသေခ်ၤရွိတယ္
သို႔ကလို ဘဝမနာေစဖို႔
ဒီကဗ်ာေလး အစ္ကိုပို႔လိုက္တယ္
ဆုံးေအာင္ ဖတ္ကြယ္ ညီမရယ္
လူ႔ဘဝဟာ ဒီသေဘာကြယ္။ ။



မင္းၾကည္ညိဳ
၃၀ ၊ ၁၂ ၊ ၁၂